Akupunktura

Usystematyzowana wykładnia Medycyny Chińskiej została zawarta w Kanonie Medycyny Chińskiej Żółtego Cesarza. Powstawał on przez prawie 500 lat, a ukończono go w I wieku n.e. Żółty Cesarz (Huang Di) to legendarny władca Chin, który miał panować ponad 4,5 tysiąca lat temu. Żółtemu Cesarzowi przypisuje się cały szereg różnych odkryć i wynalazków, takich jak pismo, kompas, koło garncarskie, kalendarz, astronomia, matematyka i właśnie medycyna.

Tradycyjna Medycyna Chińska to dyscyplina medyczna obejmująca cały szereg różnego rodzaju zabiegów, praktyk i terapii, rozwijanych przez wieki. W skład tego systemu wchodzi zarówno akupunktura, akupresura, masaż (guasha) jak i ziołolecznictwo.

U źródeł działania medycyny chińskiej leży umiejętne oddziaływanie na system energetyczny człowieka. Zgodnie z chińską nauką w ludzkim ciele znajdują się meridiany, czyli Jing Luo (Jing – kanały, Luo – sieć), przez które przepływa Qi – energia życiowa. Kiedy przepływ Qi jest harmonijny, organizm jest zdrowy, kiedy natomiast przepływ ulega zaburzeniom lub blokadom, pojawiają się choroby. Jednak to jeszcze nie wszystko. W Kanonie Medycyny Chińskiej napisano: „Meridiany są podstawą nie tylko w decyzjach o życiu i śmierci, nie tylko w leczeniu chorób. Są też podstawą do wyrównywania stanu pustki i pełności, do przywracania równowagi. Stąd tak ważne jest osiągnięcie mistrzostwa w wiedzy o nich”.

Przepływ Qi można regulować na różne sposoby. Jednym z nich jest stymulowanie punktów na przebiegu meridianu poprzez nakłuwanie ich igłami.

Poza legendami źródła dowodzą, że akupunktura wywodzi się z prowincji Shandong w Chinach, gdzie urodził się słynny lekarz i jasnowidz Biǎn Què. Był on jednym z nauczycieli Żółtego Cesarza i przekazał pierwszemu władcy Chin wiedzę na temat akupunktury, którą odnajdujemy w Kanonie Medycyny Wewnętrznej . Na tradycyjnych rycinach pierwszy akupunkturzysta, Bian Que, przedstawiany był jako ptak z ludzkimi ramionami, trzymający w ręku igłę. Wiedza o opisywanych meridianach została mu przekazana właśnie podczas jasnowidzenia.

Akupunktura, a nauka

Pierwsze badania anatomiczne punktów akupunkturowych nie wykazały istnienia w ich miejscach jakiś nadzwyczajnych struktur, jednak rozwój metod obrazowania w zachodniej medycynie zmienił spojrzenie na akupunkturę. Przestano mówić jedynie o efekcie placebo. Powszechna już obecnie tomografia komputerowa pozwoliła na jednoznaczne potwierdzenie punktów akupunkturowych. Wykazano, że punkty te różnią się wyraźnie od otaczających je tkanek. W jaki sposób? Okazało się, że odznaczają się dużą gęstością mikronaczyniową. Struktury naczyniowe w punktach akupunkturowych nie zostały odnalezione w żadnych innych obszarach poza nimi.

Odmienność w fizjologii punktów akupunkturowych potwierdziły również badania mikroskopowe. Stwierdzono, że są one skorelowane są z wiązkami nerwów przechodzących przez zewnętrzną płaszczyznę powięzi. Ponadto potwierdzono, że w punktach akupunkturowych gęstość receptorów jest dwukrotnie większa, niż w przypadku otaczających je obszarów.